• Εισαγωγή • Συντελεστές • Περιαστικοί Μύθοι • 'Aρθρα • Συχνές Ερωτήσεις • Επικοινωνία
 
« « Επιστροφή στο Αλφαβητικό ευρετήριο

 

Παιδιά Indigo

Ο όρος «παιδί indigo» προέρχεται από την ψυχικό Nancy Ann Tappe, η οποία ταξινόμησε τις προσωπικότητες των ανθρώπων ανάλογα με το χρώμα της αύρας τους (σ.τ.μτφ.: ο όρος "indigo" είναι το χρώμα "λουλακί", οπότε το "παιδί indigo" είναι κυριολεκτικά το "λουλακί παιδί" επειδή το χρώμα της αύρας του είναι λουλακί).

Συνήθως κάθε παγκόσμια περίοδος συνοδεύεται από την υπεροχή ανθρώπων που έχουν αυτό το χρώμα. Για παράδειγμα σήμερα οι περισσότεροι ενήλικες είναι Μπλε ή Βιολετί, τα δυο χρώματα με τα πιο αναγκαία χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της μεταβατικής Βιολετί περιόδου. Κατά τη διάρκεια της επόμενης περιόδου, της Λουλακί περιόδου, τα Λουλακί χρώματα θα είναι ο κανόνας (Understanding Your Life Through Color, 1982 -" Κατανοώντας τη ζωή σου μέσω του χρώματος").

Σύμφωνα με την Tappe,

Το φαινόμενο Indigo έχει αναγνωριστεί ως μια από τις εκπληκτικότερες αλλαγές της ανθρώπινης φύσης που έχουν καταγραφεί ποτέ στην κοινωνία. Το χαρακτηριστικό Indigo περιγράφει το ενεργειακό μοτίβο της ανθρώπινης συμπεριφοράς που υπάρχει σε πάνω από το 95% των παιδιών τα οποία γεννήθηκαν την τελευταία δεκαετία… Αυτά τα φαινόμενα συμβαίνουν παγκοσμίως και τελικά οι άνθρωποι Indigo θα αντικαταστήσουν όλα τα άλλα χρώματα. Όταν είναι μικρά παιδιά, οι Indigo αναγνωρίζονται εύκολα από τα ασυνήθιστα μεγάλα, διαυγή μάτια τους. Υπερβολικά έξυπνα, πρώιμα αναπτυγμένα παιδιά με εκπληκτική μνήμη και ισχυρή επιθυμία να ζήσουν ενστικτωδώς, αυτά τα παιδιά της επόμενης χιλιετίας είναι ευαίσθητες, προικισμένες ψυχές με εξελιγμένη συνείδηση, και έχουν έρθει εδώ για να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε τον παλμό της ζωής μας και για να δημιουργήσουν μία γη, μία υδρόγειο και ένα είδος. Είναι η γέφυρά μας προς το μέλλον. *

Σύμφωνα με τους Peggy Day και Susan Gale, η εμφάνιση των παιδιών Indigo είχε προβλεφθεί από τον Edgar Cayce πολύ πριν από την θεωρία με τις αύρες της Tappe.

Τα παιδιά Indigo (The Indigo Children) είναι ένα βιβλίο του Lee Carroll, ενός διαυλιστή μιας οντότητας την οποία αποκαλεί Kryon, και της γυναίκας του Jan Tober .

O Carroll ήταν ένας ειδικός στα οικονομικά που είχε μια τεχνική εταιρεία ήχου για 30 χρόνια, μέχρι τη στιγμή που η επίσκεψή του σε ένα μέντιουμ πυροδότησε μια κρίση μέσης ηλικίας σχετικά με τη Νέα Εποχή. Ανακάλυψε τη θρησκεία και άρχισε να ταξιδεύει στον κόσμο δίνοντας σεμινάρια «αυτό-βοήθειας». Συνοδευόταν από τον Tober, έναν ψυχικό θεραπευτή και τζαζ τραγουδιστή που είχε περιοδεύσει με τους Benny Goodman και Fred Astaire ( Krider 2002).

Ο Kryon έχει αποκαλύψει σημαντικά μηνύματα όπως «η αγάπη είναι η ισχυρότερη δύναμη σε ολόκληρο το σύμπαν». Οι Carroll και Tober ταξιδεύουν στον κόσμο κάνοντας σεμινάρια. Ο Kryon έχει πολλά ενδιαφέροντα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Δικτύου Βαθμονόμησης και Ηλεκτρομαγνητικής Αρμονίας (ενδυνάμωση μέσω της γνώσης της ηλεκτρομαγνητικής σου φύσης, π.χ. πώς να χειρίζεσαι το ενεργειακό σου πεδίο που αποτελείται από δυνάμεις φωτός και ενέργειας).

Μια θέση του βιβλίου The Indigo Children φαίνεται να είναι ότι πολλά παιδιά που έχουν διαγνωστεί με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ADHD) αντιπροσωπεύουν «ένα νέο εξελικτικό άλμα της ανθρωπότητας» * . Αυτά τα παιδιά δεν χρειάζονται φάρμακα όπως το Ritalin, αλλά ειδική φροντίδα και εκπαίδευση. Το βιβλίο περιέχει δεκάδες άρθρα από συγγραφείς διαφόρων επαγγελμάτων. Είναι, κατ' επέκταση, ασυνεπές και άνισο ως προς την ποιότητα ανάλυσης και συμβουλών. Η Nancy Ann Tappe έχει συνεισφέρει στη δημιουργία του. Ένας από τους συγγραφείς είναι ο Robert Gerard, Ph.D., του οποίου το κομμάτι λέγεται «Απεσταλμένοι από τον Θεό» (Emissaries from Heaven). Πιστεύει ότι η κόρη του είναι παιδί Indigo. Επίσης πιστεύει ότι «οι περισσότεροι άνθρωποι Indigo βλέπουν αγγέλους και άλλα όντα στο αιθερικό πεδίο». Διοικεί το Ίδρυμα Oughten House και πουλάει κάρτες με αγγέλους. Στο βιβλίο έχει συμμετάσχει και η Doreen Virtue, μια υπέρμαχος της αγγελικής θεραπείας, η οποία έχει βρει μια ακόμα πιο εξελιγμένη γενιά παιδιών που δημιουργείται τώρα: τα Κρυστάλλινα παιδιά (The Crystal Children) .

Ωστόσο δεν κινούνται όλοι οι συμμετέχοντες του βιβλίου στο χώρο της New Age μεταφυσικής. Για παράδειγμα, η Δρ. Judith Spitler McKee είναι μια πρώην δασκάλα προνήπιου και δημοτικού, και συνταξιούχος καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Ανατολικού Michigan. Περνάει τον καιρό της προσπαθώντας να κάνει τα παιδιά να ενδιαφερθούν για το διάβασμα.

Πώς να αναγνωρίσετε το παιδί Indigo

Το παιδί Indigo αναγνωρίζεται από την αύρα του και από συγκεκριμένα άλλα γνωρίσματα, σύμφωνα με το δυκτιακό τόπο των Παιδιών Indigo (των εκδόσεων Kryon ).

•  Έρχονται στον κόσμο με ένα αίσθημα ότι είναι προνομιούχοι (και συχνά λειτουργούν με αυτό τον τρόπο)

•  Έχουν ένα αίσθημα ότι «δικαιούνται να είναι εδώ», και εκπλήσσονται όταν οι άλλοι δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη.

•  Η προσωπική αξία δεν είναι θέμα. Συχνά αυτά τα παιδιά λένε στους γονείς «ποιοι είναι».

•  Αντιμετωπίζουν δυσκολίες με την απόλυτη εξουσία (εξουσία χωρίς εξήγηση ή επιλογή)

•  Απλώς δεν κάνουν κάποια πράγματα, για παράδειγμα το να περιμένουν στην ουρά είναι δύσκολο για αυτά.

•  Απογοητεύονται με συστήματα που έχουν προσανατολισμό προς την τελετουργία και που δεν απαιτούν δημιουργική σκέψη.

•  Συχνά βλέπουν καλύτερους τρόπους για να κάνουν πράγματα, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο, γεγονός που τα κάνει να φαίνονται αντικομφορμιστές απέναντι σε οποιοδήποτε σύστημα.

•  Μοιάζουν αντικοινωνικά εκτός εάν είναι με το δικό τους είδος. Εάν δεν υπάρχουν τριγύρω τους άλλοι της ίδιας συναίσθησης, συχνά γίνονται εσωστρεφείς και νιώθουν ότι κανένας άνθρωπος δεν τους καταλαβαίνει. Το σχολείο συχνά είναι κοινωνικώς υπερβολικά δύσκολο για αυτά .

•  Δεν θα ανταποκριθούν στην πειθαρχία μέσω της ενοχής («Περίμενε να γυρίσει ο πατέρας σου σπίτι και να δει τι έκανες»).

•  Δεν είναι ντροπαλά στο να σου δείχνουν τι χρειάζονται.

(Για κάποια παραδείγματα γονιών από το Χιούστον που έχουν αναγνωρίσει τα παιδιά τους ως Indigo, βλέπε Krider 2002. Τα παιδιά δεν συμφωνούν απαραίτητα με τους ισχυρισμούς των γονιών τους).

Μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί πολλοί γονείς δεν θα ήθελαν το παιδί τους να χαρακτηριστεί ως ADHD. Αυτός ο χαρακτηρισμός υποδηλώνει ατέλεια. Κάποιοι μπορεί ακόμα να θεωρήσουν ότι σημαίνει πως το παιδί τους έχει κάποια «βλάβη». Συγκεκριμένα, σημαίνει ότι η συμπεριφορά του παιδιού σας οφείλεται σε μια νευρο-βιολογική πάθηση. Για κάποιους, αυτό είναι το ίδιο με το να έχεις δυσλειτουργικό εγκέφαλο ή κάποια ψυχική διαταραχή. Είναι κατανοητό ότι εδώ υπάρχει συναισθηματική φόρτιση. Η θεραπεία των παιδιών με προβλήματα είναι φλέγον ζήτημα για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους δικηγόρους, τους παρουσιαστές talk show, τους δημοσιογράφους και άλλους που δεν φημίζονται για το ρόλο τους στην διευκρίνιση πολύπλοκων επιστημονικών ή ιατρικών θεμάτων. Πολλοί παρασύρονται και κατηγορούν την φαρμακοβιομηχανία και τους ψυχιάτρους ότι φορτώνουν άσκοπα τα παιδιά μας με φάρμακα (σ.τ.μτφ.: για μια εισαγωγή σ' αυτό το θέμα δείτε αυτό). Ο αντίλογος είναι άσκοπος διότι λίγοι θα ακούσουν τους υπερασπιστές εκείνων που «κακοποιούν» παιδιά. Ακόμα λιγότεροι θα κάνουν τον κόπο να ερευνήσουν εάν οι επικριτές γνωρίζουν για τι μιλάνε.

Το Διεθνές Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας ( National Institute of Mental Health) λέει ότι η ADHD είναι η πιο συνηθισμένη παιδική διαταραχή. Εμφανίζεται στο 3-5% των παιδιών σχολικής ηλικίας. (Ο David Kaiser λέει ότι το 10% των παιδιών σχολικής ηλικίας έχουν διαγνωστεί με ADD/ADHD και ότι σε κάποιες περιοχές των ΗΠΑ το 50% των παιδιών έχουν τέτοια διάγνωση). Με τόσα πολλά προσβληθέντα παιδιά, θα έπρεπε να είναι εύκολο να βρεθούν περιπτώσεις λανθασμένης διάγνωσης, ακατάλληλης θεραπείας, παρενεργειών και ούτω καθεξής. Ωστόσο, οι ανεκδοτολογικές ιστορίες κακοποίησης δεν θα πρέπει να αντικαθιστούν τις επιστημονικές μελέτες ή τις κλινικές παρατηρήσεις των επαγγελματιών που παρακολουθούν αυτά τα παιδιά σε καθημερινή βάση. Αλλά όλοι ξέρουμε ότι μια ιστορία που παρουσιάζεται στην εκπομπή της Oprah ή του Larry King από την Arianna Huffington ή την Hilary Clinton είναι πολύ πιο ισχυρή από μια ελεγχόμενη επιστημονική μελέτη. Ωστόσο, αυτές οι επιστημονικές μελέτες πρέπει να γίνουν. Το Ritalin κυκλοφορεί από το 1950 και παρόλα αυτά δεν υπάρχει καμία μακροπρόθεσμη μελέτη απ' όσο ξέρω, η οποία να δείχνει ότι είναι ασφαλές, αποτελεσματικό ή καλύτερο από κάθε άλλη εναλλακτική λύση. Η συνταγογράφησή του υποστηρίζεται κυρίως από εκείνους που βρίσκονται στα χαρακώματα, τους γιατρούς που παρακολουθούν τα εκατομμύρια παιδιών και ενηλίκων με AD/HD . H υποστήριξη προέρχεται επίσης από τον παρασκευαστή του Ritalin, τη Φαρμακευτική Novartis με έδρα το New Jersey, η οποία λέει ότι το φάρμακο «έχει χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα στη θεραπεία εκατομμυρίων ασθενών με ADHD για πάνω από 40 χρόνια,» πιστοποιούμενο από τα αποτελέσματα 170 μελετών (Donohue). Ωστόσο η Novartis δεν μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενική.

Εν πάση περιπτώσει, ανεξάρτητα από το πόσες μακροχρόνιες μελέτες γίνουν που δεν βρουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στο Ritalin, θα υπάρχει πάντα η πιθανότητα η επόμενη μελέτη να βρει κάτι τρομερό. Για παράδειγμα, «ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια λένε ότι η μελέτη τους που παρακολουθεί νεαρούς ασθενείς με ADHD κατά την ενηλικίωση τους, έχει βρει μια σύνδεση μεταξύ της χρήσης Ritalin και της μετέπειτα κατάχρησης τσιγάρου, κοκαΐνης και άλλων διεγερτικών» ( Donohue 2000). Είναι η σύνδεση αρκετά ισχυρή ώστε να προκαλέσει ανησυχία; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν ήταν το σύνδρομο ADHD και όχι το Ritalin η κύρια αιτία για αυτή τη σύνδεση;

Η απάτη και η σχεδόν υστερία που περιβάλλει τη χρήση του Ritalin έχει συνεισφέρει στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που καθιστά αδύνατο να ληφθεί στα σοβαρά ένα βιβλίο σαν το Indigo Children. Εάν έπρεπε κανείς να επιλέξει, ποιος δεν θα προτιμούσε να πιστεύει ότι το παιδί του είναι ιδιαίτερο και εκλεγμένο για κάποια ανώτερη αποστολή από το να πιστέψει ότι το παιδί του πάσχει από ψυχική διαταραχή; Η θετική πλευρά είναι ότι τουλάχιστον ο Kryon δεν συνιστά κυανοπράσινα φύκια, μια δημοφιλή «εναλλακτική» του Ritalin , παρόλο που δεν υπάρχουν μακροπρόθεσμες μελέτες για την επίδραση αυτών των φυκιών στον αναπτυσσόμενο παιδικό εγκέφαλο ("Η σχέση ADHD -φυκιών: Μπορούν τα κυανοπράσινα φύκια να βοηθήσουν στη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας;" από τον Δρ. John Taylor ). Το παίρνω πίσω: στους συνδέσμους της ιστοσελίδας Indigo Children υπάρχει ένας σύνδεσμος για το Cell Tech - http://www.celltech.com (σελ.189), ο οργανισμός που πουλάει τα κυανοπράσινα φύκια της λίμνης Klamath

Σχετικές καταχωρίσεις: παιδί των αστεριών


Περισσότερες Πληροφορίες

Carroll, Lee and Jan Tober (1999). The Indigo Children: The New Kids Have Arrived . Light Technology Publishing.

Carroll, Lee and Jan Tober (2001). An Indigo Celebration: More Messages, Stories, and Insights from the Indigo Children. Hay House.

Donohue, Andrew. 'Quick fix' concerns over drug," Sacramento Bee , Dec. 23, 2000.

 
Copyright © skepdic.gr
Κεντρική σελίδα Κεντρική σελίδα